ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ…;

Οι αντιλήψεις σχετικά με το παιδί αλλάζουν και διαφοροποιούνται ανάλογα με την εποχή. Το ίδιο αλλάζουν και οι αντιλήψεις, οι σχετικές με τη συμπεριφορά των γονιών απέναντι τους. Έτσι, το ποιος είναι ο σωστός γονιός και αν τον έχει δει ποτέ κανείς να ζει ανάμεσα μας, τείνει να πάρει διαστάσεις αστικού μύθου. Δικαίως λοιπόν κυκλοφορούν κατά κόρον στην αγορά, οδηγοί, εγχειρίδια ή άλλα βιβλία αυτοβελτίωσης, προς βοήθεια των νέων γονιών.
Το βιβλίο του Δημήτρη Γαλάνη, “Τα παιδιά είναι…;”, από τις εκδόσεις ΗΛΙΒΑΤΟΝ αποδεικνύει ότι δεν χρειάζεται να διαβάσει κανείς ολόκληρη εγκυκλοπαίδεια για να καταλάβει κανείς είτε τους γονείς είτε τα παιδιά. Παρατηρητικός και καίριος, σταχυολογεί φράσεις από την καθημερινότητα μας και τις αντιπαραβάλει με τις εικόνες που ενδεχομένως δημιουργούνται στο μυαλό των παιδιών όταν τις ακούνε. Λόγια που συνήθως λέμε οι μεγάλοι στα παιδιά χωρίς να τα εννοούμε “αλλά και χωρίς να τα σκεφτόμαστε”, όπως πολύ σωστά μας επισημαίνει και ο ίδιος στην εισαγωγή του. Έτσι φτιάχνει ένα πρωτότυπο βιβλίο συμπυκνωμένου λόγου σε εικόνα ή και το αντίθετο!
Η ζωγραφιά για ένα μικρό παιδί που ακόμη δεν έχει μάθει να γράφει, αποτελεί ένα είδος γλώσσας, με δικό της λεξιλόγιο και σύνταξη. Κατά μία έννοια αυτό είναι κάτι που και ο Γαλάνης καταφέρνει με επιτυχία μέσω των εικόνων του. Δημιουργεί μια νέα, κοινή “γλώσσα”, μεταξύ ενηλίκων και μη, αναγνωστών του.
Η εικονογράφηση του όμως δεν είναι παιδική. Είναι γραφίστικη.
Άλλωστε, δέκα από τις δεκατέσσερις “φοβέρες” που εικονογραφούνται στο βιβλίο αποτελούν εξελιγμένη εκδοχή των αντίστοιχων αφισών που ο δημιουργός έφτιαξε στο κάλεσμα της Ένωσης Γραφιστών Ελλάδας για την Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού 2009.
Αφαιρετικό και με χιούμορ, το βιβλίο αφήνει χώρο για σκέψη και την ελευθερία στον αναγνώστη να βρει το δικό του “μπούσουλα” στην επικοινωνία με τα παιδιά. (Κείμενο της Μαρίας Τζαμπούρα στην BookPress.gr, 13/3/2011)