Προϊόντα

Ο κύριος Ανόητος ζούσε στον Κουτοχώρα.
Η Κουτοχώρα ήταν ένα πολύ αστείο μέρος.
Όπως θα δείτε, στην Κουτοχώρα όλα τα πράγματα ήταν ανόητα!
Τα δέντρα ήταν κόκκινα!
Το γρασίδι ήταν μπλε!

Ο κύριος Απίθανος μπορούσε να κάνει τα πιο απίθανα πράγματα!
Για παράδειγμα, μπορούσε να πηδήσει πολύ πολύ ψηλά και να περάσει πάνω από τις στέγες των σπιτιών!
Παιδιά, μην προσπαθήσετε κι εσείς να το κάνετε…
Είναι αδύνατον!

Ο κύριος Αργοκίνητος, όπως ίσως ξέρετε, έμενε δίπλα στον κύριο Πολυάσχολο.
Το σπίτι του βρισκόταν σ’ ένα μικρό αγρόκτημα και το είχε φτιάξει εντελώς μόνος του.
Ξέρετε πώς λεγόταν το αγρόκτημά του; Δέκα Χρόνια.
Κι αυτό, γιατί ο κύριος Αργοκίνητος έκανε δέκα ολόκληρα χρόνια να χτίσει το σπίτι.

Ο κύριος Αστείος ήταν πολύ αστείος. Ζούσε σ’ ένα σπίτι τσαγιέρα!
Όποιος το έβλεπε, δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα γέλια του.
Το σπίτι ήταν τόσο αστείο όσο και ο κύριος Αστείος.
Του ταίριαζε δηλαδή απόλυτα…

Ο κύριος Βιαστικός ήταν το γρηγορότερο πλάσμα πάνω σε δύο πόδια!
Έτρεχε συνεχώς, από εδώ προς τα εκεί και από εκεί προς τα εδώ και ξανά πίσω. Ήταν τόσο βιαστικός, που δεν μπορούσε να ολοκληρώσει καμία δουλειά.

Ο κύριος Γκρινιάρης ήταν όνομα και πράγμα.
Κάθε πρωί, μόλις χτυπούσε το ξυπνητήρι, γκρίνιαζε…
“Άλλη μια απαίσια μέρα!”

Αυτή είναι η ιστορία του κυρίου Δυνατού.
Ο κύριος Δυνατός ήταν το πιο δυνατό πλάσμα σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ήταν τόσο δυνατός που μπορούσε με ευκολία να λυγίσει ένα σιδερένιο ραβδί και να το δέσει κόμπο!
Αλήθεια σας λέω… Να το δέσει κόμπο!

Ο κύριος Έξυπνος ήταν ο πιο έξυπνος κύριος σ’ ολόκληρο τον κόσμο! Και το ήξερε.
“Ω! Είμαι τόσο πολύ έξυπνος!” έλεγε κάθε πρωί κοιτάζοντας τον καθρέφτη.
Ο κύριος Έξυπνος ζούσε στην Εξυπνούπολη, όπου όλα είναι έξυπνα, όπως ήδη ξέρετε. Τα πάντα είναι πάρα πολύ έξυπνα!

Ο κύριος Ήσυχος αγαπούσε πολύ την ήσυχη ζωή.
Ζούσε σ΄ένα μικρό αγρόκτημα, στη μέση ενός δάσους.
Το πρόβλημα όμως ήταν ότι αυτό το δάσος βρισκόταν κοντά στην πιο φασαριόζικη πόλη του κόσμου.
Τη Θορυβούπολη!

Ο κύριος Ιδιότροπος ήταν ιδιότροπος σε όλα!
Όλη μέρα ασχολιόταν με το συγύρισμα και το καθάρισμα.
Κάθε πρωί, αφού τοποθετούσε τα έπιπλα στην σωστή τους θέση και αφού βεβαιωνόταν ότι τα λουλούδια στον κήπο μεγάλωναν ακριβώς στην ίδια γραμμή, έψαχνε μήπως δει πουθενά κάποιον κόκκο σκόνης.
Δεν μπορούσε όμως να βρει σκόνη πουθενά και αυτό γιατί όλη τη μέρα ξεσκόνιζε!

Ο κύριος Καλοσυνάτος είναι πολύ καλός. Πάντα φτιάχνει το κρεβάτι του όταν ξυπνάει. Πάντα πλένει τα δόντια του πριν πέσει για ύπνο. Ποτέ δεν κλείνει τις πόρτες με δύναμη. Ποτέ δεν ξεχνάει τα γενέθλια των φίλων του και ποτέ δεν λέει ψέματα.
Ο κύριος Καλοσυνάτος είναι πάρα πολύ καλός.

Αυτός είναι ο κύριος Χαρούμενος. Όλοι τον γνωρίζετε, έτσι δεν είναι; Τον φωνάζουν κύριο Χαρούμενο γιατί είναι πραγματικά χαρούμενος!
Και τώρα, θα σας πω μια ιστορία που δεν είναι για τον κύριο Χαρούμενο αλλά για κάποιον που συνάντησε πριν από λίγο καιρό.

Οι Μικροί Κύριοι και οι Μικρές Κυρίες πρωταγωνιστούν σε απίθανες ιστορίες και προσκαλούν τους μικρούς αναγνώστες στον κόσμο του γέλιου.

Ήταν ένα όμορφο, καλοκαιρινό απόγευμα.
Ο κύριος Κατσούφης βρισκόταν στο σπίτι του.
Κάθισε λοιπόν στην πολυθρόνα του, πήρε στα χέρια του ένα βιβλίο… και… ξέρετε τι έκανε;

Ο κύριος Κεφάτος ξυπνούσε πάντοτε κεφάτος!
Κάθε πρωί, ξεκινούσε τη μέρα του με ένα πλατύ χαμόγελο.
Στην πραγματικότητα, ο κύριος Κεφάτος ήταν ένα από τα πιο χαρούμενα και ξένοιαστα πλάσματα που έχετε συναντήσει ποτέ.
Είχε, όμως, ένα μυστικό που μερικές φορές τον έκανε πολύ δυστυχισμένο.
Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι… το μυστικό αυτό το έκρυβε κάτω από το καπέλο του!

Ο κύριος Κοκαλιάρης ήταν πολύ αδύνατος! Πάρα πολύ αδύνατος!
Όταν γύριζε στο πλάι, ήταν πολύ δύσκολο να τον ξεχωρίσεις.
Και αυτό που έκανε χειρότερη την κατάσταση ήταν ότι έμενε στη Χώρα των Χοντρούληδων.
Ναι, σωστά διαβάσετε!

Ο κύριος Κουταμάρας δεν είχε καθόλου μυαλό…ούτε μια σταλίτσα!
Να φανταστείτε, έμενε πάνω σε ένα δέντρο, στη μακρινή Κουτοχώρα!
Μάλιστα, πάνω σε δέντρο!

Ό,τι κι αν έκανε ο κύριος Λάθος ήταν λάθος. Εντελώς λάθος!
Όσο κι αν προσπαθούσε, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα σωστά.
Δεν έχετε παρά να κοιτάξετε το σπίτι του!

Ο κύριος Λαίμαργος ήταν πολύ πολύ λαίμαργος.
Του άρεσε συνεχώς να τρώει.
Και όσο έτρωγε, τόσο πιο χοντρός γινόταν!
Και το κακό ήταν ότι όσο πιο χοντρός γινόταν, τόσο πιο πολύ πεινούσε!
Και όσο πιο πολύ πεινούσε, τόσο πιο πολύ έτρωγε!
Και όσο πιο πολύ έτρωγε, τόσο πιο χοντρός γινόταν!
Και έτσι συνεχιζόταν το κακό!

Ο κύριος Μικρούλης ήταν πολύ πολύ μικρούλης.
Πιθανόν να ήταν το μικρότερο άτομο που έχετε δει ποτέ στη ζωή σας!
Ή μάλλον… ήταν το μικρότερο άτομο που δεν έχετε δει ποτέ στη ζωή σας, γιατί ήταν τόσο μικρούλης, που δε θα μπορούσατε να τον δείτε έτσι κι αλλιώς.
Ο κύριος Μικρούλης ήταν τόσο ψηλός όσο μια καρφίτσα…

Ο καημένος ο κύριος Μπερδεμένος δεν μπορούσε να κάνει τίποτα σωστό!
Όσο κι αν προσπαθούσε, ό,τι κι αν έκανε, ό,τι κι αν έλεγε… όλα ήταν μπερδεμένα.
Εντελώς μπερδεμένα!

Ήταν ένα υπέροχο καλοκαιρινό πρωινό!
Ο ιδιοκτήτης του αγροκτήματος.
Αφηρημάδα κοιμόταν για τα καλά.
Ποιος ήταν;
Ήταν ο κύριος Ξεχασιάρης.
Κοιμόταν βαθιά κι έβλεπε ένα όνειρο…