Προϊόντα

Σας έχει τύχει ποτέ να πέσετε κάτω και να χτυπήσετε; Και τότε ευχηθήκατε να ερχόταν κάποιος να σας αγκαλιάσει για να νιώσετε καλύτερα; Λοιπόν, η κυρία Αγκαλίτσα είναι ακριβώς αυτό το πρόσωπο. Όπως τότε που βρήκε την κυρία Τοσοδούλα να έχει πέσει από το πεζοδρόμιο.
Συμβαίνει όμως και κάτι άλλο που κάνει ιδιαίτερα ξεχωριστές τις αγκαλιές της κυρίας Αγκαλίτσας. Τα χέρια της έχουν μια ιδιαίτερη ικανότητα. Ταιριάζουν τέλεια γύρω από όποιον αγκαλιάζει.

Η κυρία Αδέξια ήταν γνωστή, στη Χώρα των Μικρών Κυρίων, για τις ζημιές που έκανε.
Πριν από λίγες μέρες ήθελε να φτιάξει ομελέτα, τα αβγά, όμως, προσγειώθηκαν στο πάτωμα!
Ουπς!

Ένα καλοκαιρινό πρωινό η κυρία Αμπρακατάμπρα ξύπνησε νωρίς νωρίς στο σπίτι της, που βρισκόταν στο αγρόκτημα Ζιμπιτιντού!
Χασμουρήθηκε δυνατά και σηκώθηκε από το κρεβάτι.

“Οχ! Πάλι ανακατωσούρες θα ‘χουμε!” έλεγαν οι Μικρές Κυρίες.
Για ποια μιλούσαν;
Μα, φυσικά, για την κυρία Ανακατωσούρα που δημιουργούσε προβλήματα απ’ όπου κι αν περνούσε…

Θέλετε να σας πω ένα παραμύθι;
Αν ήσαστε σαν την κυρία Αναποφάσιστη, θα λέγατε: “Ναι, σε παρακαλώ…”
Και αμέσως μετά θα λέγατε: “Όχι, ευχαριστώ!”
Και πριν περάσει λίγη ώρα, θα ξαναλέγατε: “Ναι! Ναι! Θέλω…”
Η κυρία Αναποφάσιστη ήταν ο τύπος του ανθρώπου που ποτέ δεν μπορούσε να αποφασίσει κάτι.

Η κυρία Αντίθετη έκανε πάντα το αντίθετο από αυτό που έπρεπε να κάνει.
Για παράδειγμα… Αν κάποιος της ζητούσε να ανοίξει την τηλεόραση, εκείνη… άνοιγε το φως!
Αν κάποιος τη ρωτούσε τι ώρα ήταν, εκείνη… του έλεγε την ημερομηνία!
Και αυτό γινόταν συνεχώς…

Αργούσε στο ένα…
Αργούσε στο άλλο…
Η κυρία Αργοπορίδου αργούσε παντού…
Για παράδειγμα: Ξέρετε που πέρασε τα Χριστούγεννα; Στο σπίτι της, στο αγρόκτημα.
ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ! Ξέρετε, όμως, πότε γιόρτασε τα Χριστούγεννα;
Στις 25 Ιανουαρίου…
Δηλαδή, ακριβώς έναν μήνα αργότερα!

Εσείς, παιδιά, είστε άτακτα;
Νομίζω πως μερικές φορές είστε… αλλά κανένα από εσάς δε φτάνει την κυρία Ατακτούλα στις αταξίες!
Την περασμένη Κυριακή το πρωί ξύπνησε χαρούμενη και κοίταξε έξω απ’ το παράθυρό της.
“Χμμ…” έκανε.
“Η μέρα φαίνεται υπέροχη!”
Και κρυφογελώντας συνέχισε:
“Μια υπέροχη μέρα για αταξίες!”

Ήταν Δευτέρα πρωί και η κυρία Αυταρχική είχε βγει για μια βόλτα στην εξοχή.
Στον δρόμο συνάντησε κάποιον πολύ…αδιάκριτο. Ποιον άλλο;
Τον κύριο Αδιάκριτο.

Καλώς ήρθατε στη Μιζεροχώρα…
Ξέρετε ότι είναι η πιο δυστυχισμένη χώρα σε ολόκληρο τον κόσμο;
Αρκεί να ρίξετε μια ματιά στη διπλανή εικόνα και θα καταλάβετε…
Κοιτάξτε κλάμα ο κύριος Μακρόστενος και οι φίλοι του!

Η κυρία Διάσημη ζούσε στο αγρόκτημα Χόλιγουντ.
Σ’ όλη της τη ζωή, η κυρία Διάσημη ονειρευόταν να γίνει διάσημη.
Ήθελε να γίνει τόσο διάσημη, που όλες οι εφημερίδες να έχουν τη φωτογραφία της και να μοιράζει συνεχώς αυτόγραφα.
Δεν ήξερε, όμως, πώς θα μπορούσε να το πετύχει αυτό….

Η κυρία Ενοχλητική ήταν πολύ ενοχλητική… πάρα πολύ ενοχλητική!
Η κυρία Ενοχλητική ήταν τόσο ενοχλητική, που τους ενοχλούσε και τους πείραζε όλους!

Η κυρία Εξυπηρετική ήθελε πάντα να εξυπηρετεί και να βοηθά τους άλλους!
Απ’ τη λαχτάρα της όμως να βοηθήσει, τις περισσότερες φορές δε βοηθούσε σε τίποτα.
Δεν καταλαβαίνετε τι σας λέω.
Έτσι δεν είναι; Ακούστε λοιπόν.
Κάποια μέρα ο κύριος Ψηλός παρατήρησε ότι είχαν λυθεί τα κορδόνια των παπουτσιών του.

Η κυρία Εργατική αγαπούσε πολύ τη δουλειά.
Συνεχώς ήταν απασχολημένη.
Ήταν εργατική σαν μέλισσα!
Κάθε μέρα ξυπνούσε πολύ νωρίς το πρωί!
Θέλετε να μάθετε την ώρα;
Ακριβώς στις τρεις τα ξημερώματα!

Η κυρία Εφευρετική ήταν πολύ εφευρετική.
Πάρα πολύ εφευρετική.
Το μυαλό της ήταν γεμάτο από λαμπρές ιδέες.

Η κυρία Καθαρή ήταν πάντα πολύ καθαρή.
Ήταν το πιο καθαρό πλάσμα στον κόσμο. Έμενε σ’ ένα αγρόκτημα στην εξοχή. Το αγρόκτημά της το λέγανε Αστραφτερό, γιατί ήταν τόσο καθαρό, που άστραφτε!
Η κυρία Καθαρή δεν μπορούσε να ανεχτεί τη βρομιά.
Όλη τη μέρα καθάριζε, ξεσκόνιζε και συγύριζε το σπίτι της!

Η κυρία Λαστιχένια δεν έβγαινε ποτέ για περίπατο περπατώντας.
Όχι! Ποτέ!
Το περπάτημα ήταν πολύ εύκολο για την κυρία Λαστιχένια.
Αντί να περπατάει, πήγαινε παντού κάνοντας… ρόδες!

Η κυρία Μυαλωμένη ήταν σοφή σαν κουκουβάγια…
Για να πούμε την αλήθεια, ήταν σοφή σαν δύο κουκουβάγιες!

Η κυρία Ντροπαλή ήταν απίστευτα ντροπαλή.
Ήταν τόσο ντροπαλή, που αισθανόταν άσχημα όταν βρισκόταν ανάμεσα σε κόσμο.
Όταν κάποιος την πλησίαζε για να της πει κάτι, εκείνη ντρεπόταν τόσο πολύ, που κοκκίνιζε σαν παντζάρι!

Η κυρία Ξεμυαλισμένη ήταν μια ξεμυαλισμένη κυρία που είχε τα μυαλά της πάνω από το κεφάλι της.
Και εκτός από ξεμυαλισμένη, ήταν και ξεχασιάρα…
Μια μέρα συνάντησε τον κύριο Αστείο.
“Γεια χαρά, κυρία Ξεμυαλισμένη!” τη χαιρέτησε εκείνος ευγενικά.
“Ω! Καλημέρα σας, κύριε Σκουντούφλη!” του απάντησε.

Η κυρία Ξένοιαστη ήταν πάντα χαρούμενη και κεφάτη.
Εκτός από τις μέρες που είχε πάρτι.
Τότε δεν ήταν μόνο κεφάτη.
Τότε πετούσε στα σύννεφα.

Καλώς ήρθατε στην Κουτοχώρα.
Ίσως την έχετε ξανακούσει…
Είναι η χώρα που έχει κόκκινα δέντρα και μπλε γρασίδι.
Είναι η χώρα που τα σκυλιά φορούν καπέλα και τα πουλιά πετούν προς τα πίσω.
Σ΄αυτή λοιπόν τη χώρα, εκτός από τον κύριο Ανόητο και τον κύριο Κουταμάρα, ζούσε η κυρία Παλαβούλα στη μέση του κόκκινου δάσους…

Η κυρία Πεισματάρα ήταν, όπως μπορείτε να φανταστείτε, πάρα πολύ πεισματάρα!
Όταν έβαζε κάτι στο μυαλό της, δεν υπήρχε περίπτωση να αλλάξει γνώμη.
Αν αποφάσιζε να βγει έξω, τότε σίγουρα θα έβγαινε έξω, ακόμα κι αν έβρεχε καταρρακτωδώς!